کتاب حماسه و عرفان اثر آیت ا.. جوادی آملی یکی از کتب خوب در مورد لزوم همزمان خودسازی و جامعه سازی می باشد.
حاسه بدون عرفان ناقص است و عرفان بدون حماسه ابتر.
«نقش حماسه و تأثیر ستم ستیزی در تعالی روح بشر، زمینة اشتیاق عارفان ناب را به شهادت فراهم کرده و مجاهد کوی حق را با عرفان اصیل آشنا می سازد و این، همان هماهنگی حماسه و عرفان است...جهاد حقیقی بدون عرفان ناب نخواهد بود؛ چنانکه عرفان خالص بدون ایثار مال و جاه و نثار جان حاصل نخواهد شد. در وصف مجاهدان راستین، نشانه‌های عرفان مشهور است و در رسم عارفان واقعی، علامت‌های مجاهدت مشهود.»
در این کتاب نمونه همراهی حماسه و عرفان را در شخصیت امام حسین علیه السلام و یارانش تجلی دانسته اند.
در شب عاشورا امام حسین علیه السلام و یارانش برای عبادت مهلت خواستند و نمونه " کانوا قلیلا من اللیل ما یهجعون " اند.
امام حسین علیه السلام و یارانش تا صبح به عبادت ، نمازشب و قرآن مشغول بودند و آن عارفان واقعی آن حماسه مادگار را خلق کردند.
