نشان دادن نمونهی عملی از فاصله بین امامت و امّت در جامعهی ما
نام نظام سیاسی اسلام، نظام سیاسی " امامت و امت " است. بر اساس روابط متقابل امام و امت شکل گرفته است. هم امام نسبت به امت وظایفی دارد و هم امّت نسبت به امام دارای وظایفی است.
خطری که در این نظام وجود دارد این هست که امّت آنچنان که شایسته است نسبت به امام، وظایف خود را انجام ندهد.
نمونهای تاریخی از صدر اسلام که امت از امام جامعه عقب افتاد. در زمان جنگ صفین است. هنگامی که یاران امام، برخلاف نظر امام علیعلیهالسلام، ایشان را مجبور به پذیرش حکمیت کردند.
امام علیعلیهالسلام در وصف چنین یاران سُست و ضعیفی میفرمایند :– " کاش ده نفر از شما رو میدادم و با یکی از یاران معاویه مبادله میکردم.
-خطبه 97 نهجالبلاغه، امام علیعلیهالسلام :- اى مردم که بدنهاى شما حاضر و عقلهاى شما پنهان و افکار و آراء شما گوناگون است و زمامداران شما دچار مشکلات شمایند. رهبر شما از خدا اطاعت مى کند، شما با او مخالفت مى کنید، امّا رهبر شامیان خداى را معصیت مى کند، از او فرمانبردارند. به خدا سوگند دوست دارم معاویه شما را با نفرات خود مانند مبادله درهم و دینار با من سودا کند، ده نفر از شما را بگیرد و یک نفر از آنها را به من بدهد.
خظری که امروز جبهه انقلاب اسلامی را نیز تهدید میکند این هست که ما به عنوان وافاداران به انقلاب اسلامی، آنچنان سُست و بیفایده عمل کنیم که رهبر انقلاب از ما راضی نباشد و حاضر شود ما را با یاران دشمنانش ، مبادله کند ، خدای نکرده. !
درواقع بین یاران امام علیعلیهالسلام و ایشان، فاصله اندیشهای و فاصلهی عملی، رخ داده بود. یعنی امامشان از آنها عملی دیگری را میخواست و آنها عمل دیگری را انجام میدادند.
برای اینکه نشان دهیم که آیا بین ما به عنوان امّت و امام جامعه، فاصلهی اندیشهای وجود دارد باید به متن بیانات رهبر انقلاب مراجعه کنیم. متن بیانیه گام دوم و کتاب طرح کلی اندیشهی اسلامی در قرآن نیز متن استراتژیک برای فهم چنین فاصلهای است.
یک نمونه را از کتاب طرح کلی اندیشهی اسلامی در قرآن ببینیم و قضاوت کنیم آیا بین اندیشهی امت و امام جامعه فاصله هست یا خیر ؟
رهبر انقلاب در جلسهی دوم کتاب طرح کلی اندیشهی اسلامی در قرآن، در تفسیر واژه " یقیمون الصلاة " میفرمایند: یقیمونالصلاة یعنی آن نمازی هم شما نماز را احیاء کنید و به پا دارید و هم آن نماز شما را و جامعه شما را احیاء کند، تعبیر عملیاش این میشود که شما باید در مساجد بعد از نماز جماعت، برای مشکلات فکری، فقر، و فرهنگی و ... جامعه بنشینید و برنامهریزی کنید، و جامعه را از مشکلات نجات دهند و مواظب باشند که جامعه در باتلاق مشکلات نمیرد. با این نوع نماز خواندن آن جامعه از مرگ نجات پیدا میکند و نمیمیرد.
حالا شما به مساجد ما نگاه کنید، مساجد ما بعد از نماز جماعت سریعاً بسته میشوند و اصلاً مردم نمینشینند که برای مشکلات جامعه فکری کنند. این نوع مساجدی که ما داریم، با مسجد مدنظر رهبرانقلاب فاصلهی اندیشهای و فاصلهی عملی دارد.